Profanation Exercises / Ασκήσεις Βεβήλωσης
work in progress [since 2020]
Whatever its other aspects, the everyday has this essential trait: it allows no hold. It escapes. It belongs to insignificance; the insignificant being what is without truth, without reality, and without secret, but also perhaps, the site of all possible signification. The everyday escapes. In this consists its strangeness – the familiar showing itself (but already dispersing) in the guise of the astonishing.
Πέρα από τις άλλες πτυχές του, το καθημερινό έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: δεν επιτρέπει το κράτημα. Διαφεύγει. Ανήκει στο ασήμαντο· το ασήμαντο ον χωρίς αλήθεια, χωρίς πραγματικότητα και χωρίς μυστικά, αλλά ίσως, το τοπίο όλων των πιθανών νοηματοδοτήσεων. Το καθημερινό δραπετεύει. Σε αυτό φωλιάζει το αλλόκοτο – το οικείο αποκαλύπτει τον εαυτό του (αλλά ήδη διασκορπάται) εκπλήσσοντας με την αμφίεσή του.
Maurice Blanchot
The series 'Profanation Exercises', a work in progress, is composed by multiple chapters in the form of short photographic tales. In each one I deal with reality in a way that alters it. Somehow it is an exercise of its deconstruction and re-appropriation within a new form. Usually, the photographs are connected to mythology, architecture, classical motifs, vernacular encounters, bizarre events. The surrealistic and mythical element of sequencing helps me to structure each story. The plurality and multiplicity of perspectives and tactile experiences of everyday life, here is shaped into the reality of a world that oscillates between inspection and imagination, illusion and deception, affirmation and denial, making the ordinary unfamiliar and finding wonders in the consuetudinary. The final composition of the images become the text I cannot write or express in other forms.
Οι 'Ασκήσεις Βεβήλωσης' αποτελούνται από πολλαπλά κεφάλαια υπό τη μορφή σύντομων φωτογραφικών αφηγήσεων. Σε κάθε μία, πραγματεύομαι την πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο ώστε την αλλοιώνω, σαν μια άσκηση αποδόμησης και επανοικειοποίησής της μέσα σε μια νέα μορφή. Συνήθως, οι φωτογραφίες συνδέονται με τη μυθολογία, την αρχιτεκτονική, με κλασικά μοτίβα, καθημερινές συναντήσεις και παράξενα συμβάντα. Το σουρεαλιστικό και μυθικό στοιχείο της σύνθεσης με βοηθάει να δομήσω την κάθε ιστορία. Η πολυφωνία και η πολλαπλότητα της ματιάς και των απτών εμπειριών της καθημερινής ζωής κυριαρχούν. Εδώ, διαμορφώνεται η πραγματικότητα ενός κόσμου που ταλαντεύεται ανάμεσα στη διερεύνηση και τη φαντασία, την ψευδαίσθηση και την εξαπάτηση, την επιβεβαίωση και την άρνηση, καθιστώντας το συνηθισμένο ακατανόητο και ανακαλύπτοντας θαύματα στο καθιερωμένο. Η τελική σύνθεση της κάθε σειράς γίνεται το κείμενο που δεν μπορώ να γράψω ή να εκφράσω σε άλλη μορφή.